سفرنامه زیارت دریا(۲)

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین
 در حالی قلم به دست گرفته ام که روزی سرشار از امتحان و اخم و لبخندهای خدا را گذارنده و در مقابل دریا زانو زده ام تا جرعه ای از معرفت بنوشم...
هرچه به دریا می نگرم صفات مومنین حقیقی را می‌شنوم... دریا در حضور خورشید و نور، خاشع و مهربان  و در حضور ظلمت و تاریکی، عزیز و هولناک است. دریا با ذره سنگی آرامشش بهم نمی‌خورد و همیشه به ذکر خدا آرام است مگر هنگامی که دلتنگ خورشید شود یا رخ دلربای ماه طوفانی اش کند؛ طوفانی که سرشار از آرامش است.
دریا بخیل نیست با آب هر چاله ای را که ببیند پر می‌کند. آری دریا اهل انفاق است. گویا دریا تشنه حسین علیه السلام است و هر لحظه حروله کنان به سر و سینه می‌زند.
منم برات سینه میزنم     منم برات گریه میکنم ... 
روز اول سفر