بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿۱﴾خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿۲﴾اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿۳﴾الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿۴﴾عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿۵﴾
انسان، نیازمند خداست. نیازمند کلام خداست. نیازمند علم است، نیازمند...
و اینجا ان‌شاءالله چشمه ای است که از قلم احسن می‌جوشد، از قرآن!
می‌جوشد تا اولا دل مرده خودش را سیراب کند، ثانیا روزی به دست دریا برسد و سرزمین های عطشان را سیراب بنماید.
اللهم صل علی محمد و آله، وَاحطُط بالقرآنِ عَنّا ثِقلَ الاَوزار، وَ هَب لَنا حُسنَ شَمائلِ الاَبرار، وَ اقفُ بِنا آثارَ الذین قاموا لَک بِه آناء الیل و اطراف النهار حَتّی تُطَهِّرَنا مِن کُل دَنَسٍ بِتَطهیره، و تَقفُوَ بِنا آثار الذین استَضاؤُوا بِنوره، و لَم یُلهِهِمِ الاَملُ عن العمل فَیَقطَعَهُم بِخُدَعِ غُروره...(صحیفه‌سجادیه، دعای۴۲)