استعاذه به سبک پرنده!

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین

 

 قدم زنان عازم سنگرم بودم، بله مسجد...!

مثل همیشه خوشحال و امیدوار. بار گناهان و کوتاهی نسبت به اوامر خدا حسابی روی دوشم سنگینی می‌کرد، اما وقتی مولا عبدش رو به خونه‌اش دعوت کنه، یعنی می‌خواد بگه هنوزم حواسم بهت هست و دوستت دارم! منم وقتی این جمله رو می‌شنوم یه جورایی غم گذشته از سرم می‌پره البته نمیدونم خوبه یا بد اما خب به قول شاعر: 

وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان ها  بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحان ها

گه نعره زدی بلبل گه جامه دریدی گل    با یاد تو افتادم از یاد برفت آن ها

 

تو همین هوای گل و بلبلی روی فرشی از بال ملائک قدم می‌زدم که پرنده ای تو مسیر، منو متوجه خودش کرد. وقتی بهش نزدیک شدم از صدای قدم هام فهمید و حس کرد که تهدیدی داره نزدیک میشه و پرواز کرد...

 چقدر قشنگ استعاذه رو ابراز کرد و بهم تعلیم داد. راه در امان موندن نسبت به شرور خارج از مسجد، پرواز کردنه! باید اوج گرفت تا از دست شیاطین و شرور در امان بمونی!

 

سلام بر آن پرنده!

سلام بر برادرانم که در پناه رب الحسین هستند.

و سلام بر امامم که مأمن آسمان ها و زمین است...